Willa została zbudowana około 1925 roku dla właściciela stojącego obok młyna parowego, Henryka Menarda. Rodzina Menardów należała do najbogatszych w Kościerzynie. Poza młynem i okazałą piękną willą nieopodal niego, rodzina ta posiadała również dom w Rynku i sklep z mąką i innymi produktami zbożowymi wytwarzanymi i przetwarzanymi we własnym młynie. Przedstawicielkami tej rodziny, powszechnie w Kościerzynie znanymi, były dwie starsze panie: wdowa – pani Menard i jej siostra, niezamężna Emma Toczek, właścicielka sklepu pasmanteryjnego mieszczącego się w tym samym budynku, obok sklepu z mąką. Obie kobiety były szanowanymi, kulturalnymi osobami. W sklepie starały się mówić po polsku, niekiedy z zabawnym efektem. Pan Henryk Menard, poza interesami, z racji swojej pozycji i nazwiska zajmował się również polityką. W 1920 roku został mianowany przez wojewodę pomorskiego, Jana Brejskiego, na członka Rady Miejskiej w Kościerzynie. Należał do komisji najmu.
Budynek zdobiony jest elementami klasycystycznymi, murowany, piętrowy, z nadbudowaną w latach 60. XX wieku jedną kondygnacją. Po II wojnie światowej przeszedł na skarb państwa i pełnił funkcję budynku administracyjnego Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". Obecnie obiekt jest własnością prywatną i nie jest użytkowany.
BIBLIOGRAFIA
Kościerzyna, Zarys dziejów miasta do 1939 roku, pod red. M. Kallas, Toruń 1994
B. Niedzielska, Kłaniam Ci się, Kościerzyno, Gdańsk 1998
A. Ossowska-Pałasz, Moja Kościerzyna, Gdańsk 1998
J. Łudzik, Gminny program opieki nad zabytkami miasta Kościerzyny na lata 2015-2018
Oprac.: Marcelina Gdaniec, Emilia Kiedrowska, Alicja Szalewska, Joanna Wenta przy współpracy z panią M. Ruszkowską
